NARM

NARM staat voor Neuro Affective Relational Model

Vrij vertaald komt dat erop neer dat je met deze methode werkt aan het ontspannen, open zijn en kunnen begrenzen van jezelf in relatie tot anderen. Het helpt je je zenuwstelsel te reguleren.

Als je problemen hebt met relaties tot anderen, dan is er vaak iets mis gegaan in je (vroege) jeugd.

Dit wordt jeugdtrauma genoemd, of ontwikkelingstrauma; vroegkinderlijk trauma is een woord dat je ook soms hoort.

We denken bij trauma vaak aan een eenmalige, heftige gebeurtenis, maar ontwikkelingstrauma ontstaat vaak juist geleidelijk.

Doordat de omstandigheden voor het kind/de baby niet veilig, liefdevol of ondersteunend genoeg waren, heeft iemand dan al vroeg in het leven stress in zijn/haar lijf vastgezet.

Emoties en gedachten zijn vaak verstoord geraakt.

Als gevolg hiervan zijn er gedragspatronen ontwikkeld die niet helpen bij het aangaan en onderhouden van contacten en relaties.

Problemen kunnen ontstaan op gebied van intimiteit, vertrouwen, verbinding, contact, openheid, begenzen, tonen van emoties, communicatie.

NARM helpt je in contact te komen met je gevoelens (emotioneel en fysiek) en je bewust te worden welke overtuigingen je in de weg zitten.

Kijk voor meer informatie op: www.drlaurenceheller.com

​

Neuro Affective Relational Model, ofwel NARM, is een vorm van lichaamsgerichte traumatherapie die wordt ingezet bij ontwikkelingstrauma, ook wel complex trauma genoemd. Ontwikkelingstrauma ontstaat niet acuut zoals een schoktrauma, maar ontwikkelt zich vaak over langere tijd. Door omstandigheden wordt niet voldaan aan je basisbehoeften als kind. Je kunt dan denken aan seksueel trauma op jongere leeftijd, pestgedrag of emotionele verwaarlozing. NARM gaat uit van overlevingsstijlen die je opbouwt in je vroege jaren om op dat moment te ‘overleven’ door je levendigheid te onderdrukken. Als je ouder wordt, heb je deze stijlen niet meer nodig. Soms blijven deze patronen toch bestaan en hebben ze een negatieve invloed op wie en hoe je bent in het hier en nu.

Overlevingsstrategieën/-stijlen
Doordat de emotionele energie nog steeds in je lichaam zit, voel je je bijvoorbeeld voortdurend opgejaagd. Dat uit zich in lichamelijke onrust, stressgedachten, angst of agressie. Het omgekeerde kan ook: je gaat in een overlevingsstand, omdat je alle onrust en angst juist niet wilt ervaren. Ongemerkt heb je overlevingsstrategieën ontwikkeld waarbij je jezelf wegcijfert en je geen contact meer hebt met wat voor jou belangrijk is. Je wilt altijd controle houden, blijven presteren en weet niet meer hoe je kunt ontspannen. Je bent eigenlijk ‘niet jezelf meer’; je identiteit is ‘verstoord’.

Emotionele afronding met NARM
Met NARM werk je aan de emotionele afronding van negatieve patronen. Gaandeweg kom je tot een emotionele ontlading en leer je hoe je de niet-geleefde emoties kunt loslaten. Door te ontdekken hoe we onze levendigheid tegenhouden of onderdrukken, openen we de weg naar meer levendigheid, ruimte en verbinding, afstemming en vertrouwen, autonomie in het contact met anderen. NARM combineert SE (Somatic Experiencing) en somatic mindfulness met inzicht in overlevingsstijlen die we opdoen als kind.

NARM is ontwikkeld door dr.Laurence Heller en heeft vooral effect bij het verwerken van ontwikkelingstrauma. Lees meer over Somatic Experiencing (SE) als methode bij de verwerking van schoktrauma.

​

​

De eigen ontwikkeling kan hierdoor verstoord worden (ontwikkeltrauma). De basisbehoeften veiligheid, aafstemming, vrijheid en vitaliteit (liefde en seksualiteit)... Ons temprament, ons DMA en de fase waarin het trauma/de verstoring plaatsvindt zijn van invloed op wat voor overlevingsmechanisme zich ontwikkeld. Niet alleen onze (voor)ouders en stressvolle situaties hebben onze aanpassing bepaald. Ook de maatschappij heeft grote invloed op onze ontwikkeling.

​

Oveerlevingsmechanisme

In welke fase er verstoring heeft plaatsgevonen, voorsplt eventuele problemen en onvermogen in e toekomst. Moest het kind als grote broer of zus voor allen kleine broertjes of zusjes zorgen (omdat moeder het te zwaarhad), dan is het volwassen geworden kind waarschijnlijk zorgzaam. Een hele mooie kwaliteit. Ze kan veel dragen voor anderen. En kan zich schuldig voelen als zij voor zichzelf kiest. Dus doet ze dat vaak niet. Onderdrukt ze regelmatig haar gevoelens en houdt de energie binnen. Wat weer vaak ten koste gaat van haar zelfzorg en grensen stellen. Het gaat nog veel dieper dan dat, want haar moeder heeft ht nit voor niets zwaar. Vaak als je terugkijkt in de geschiednis van onze ouders en voorouders is vaak veel trauma en de effecten daarin terug te vinden. Bijvoorbeeld een vroeg overleden moder of vader. De effecten daarvan op de opvoedende ouder. De broer die op de plek van e overleden vader kwam te staan. Of als je ouders jou vooral bevestien in sporten en onvoldoende ruimte gaven om je gevoelens te uiten, dan ben je waarschijnlijk hel sterk en sportief. Maar tegelijkertijd vind je het moeilijk jezelf te uiten. En misschien is het helemaal lastig jouw gevoelens te voelen. Verberg je jouw kwetsbaarhei en maak je jezelf groot. Wat vor effect heeft dat op jouw kinderen? En wat hebben jouw ouers en voorouers meegemaakt waardoor zij zichzelf afsloten van hun gevoel? Een aner probeert alles bij elkaar te houden. Vindt het lastig om verbining met anren te maken. Traumatische herinneringen uit. oorlog. Dood, verlies, pijn, afwezzigheid. Een onbekende vaer. Een afwezige moer. Een vechtschiding. En ga zo maar door. Ze zggen dat tot wel zeven generaties terug  effecten van trauma nog steeds in ons familiesysteem voelbaar of zichtbaar zijn.