LEVEND VERLIES
Niet loslaten, maar anders vasthouden
Levend verlies
Kinderen die hun ouders niet meer willen zien, opa's en oma's die geen contact hebben met hun kleinkinderen, broers of zussen die om wat voor reden dan ook elkaar uit het oog hebben verloren... de verhalen zijn soms hartverscheurend. Maar ook de pijn, schuld of schaamte die je als ouder kunt voelen als het opvoeden niet vanzelf gaat, je kind zichzelf beschadigd of op een andere manier niet gelukkig of anders is dan je had gehoopt. De podcastserie https://levend-verlies.nl/ geeft een inkijkje in hoe anderen daarmee om gaan. Uiteraard kun je ook bij mij terecht als je hier te maken hebt.
“Uit onderzoek blijkt dat als ouders hun kind door de dood of door afwijzing verliezen, ze vrijwel altijd ook het contact met, of geloof in de toekomst in belangrijke opzichten verliezen. Je kind of je kinderen vormen je nakomelingschap, dat wat na jou van jou komt. Maar wat als wat na jou komt zich dood houdt voor jou? Een ouder die door een eigen kind wordt ontkend, wordt in zekere zin doodverklaard als ouder. Als iets in je aan het doodgaan is, is het ‘terugvinden’ enkel op eigen kracht soms te moeilijk. Of zo pijnlijk dat je niet of nauwelijks meer aan iets anders kunt denken.”
René Diekstra
